ارتباط نگرش معنوی و امیدواری با کیفیت زندگی نوجوانان مبتلا به بیماری مزمن

زمینه و هدف: میزان بقای کودکان مبتلا به بیماری های مزمن، در سال های اخیر افزایش یافته و تمرکز بر ارتقای کیفیت زندگی آنان به جای مداخلات فوری، توصیه می شود. این مطالعه ـ همبستگی با هدف تعیین ارتباط بین نگرش معنوی و امیدواری با کیفیت زندگی نوجوانان مبتلا به بیماری مزمن انجام شده است. روش: جامعه پژوهش، نوجوانان مبتلا به بیماری های مزمن بودند که در بخش های مختلف بیمارستان های مرکز طبی کودکان، مفید، انستیتو کانسر و مسیح دانشوری بستری شده یا به درمانگاه های مذکور مراجعه نمودند. 134 نوجوان به روش نمونه گیری آسان و براساس معیارهای ورود به مطالعه، انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده ها، شامل «پرسشنامه ویژگی های جمعیت شناختی»، «مقیاس نگرش معنوی نوجوانان»، «مقیاس امیدواری نوجوانان» و «سیاهه کیفیت زندگی کودکان» بود که روایی و پایایی آن ها مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون در نرم افزار 19 spss تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: در این پژوهش، 134 نوجوان 18-13 ساله مبتلا به بیماری های مزمن مورد مطالعه قرار گرفتند که میانگین و انحراف معیار سن آن ها 2/033±15/03 بود. نگرش معنوی (0/05>p و 0/184=r) و امیدواری نوجوانان (0/05>p و 0/176=r) با کیفیت زندگی آن ها ارتباط مثبت معنی دار داشت. همچنین بین نگرش معنوی و امیدواری (0/05>p و 0/406=r) ارتباط معنی دار وجود داشت. نتایج آزمون رگرسیون نشان داد که نگرش معنوی، نوع پذیرش در بیمارستان و تحصیلات پدر، 14/6 درصد از تغییرات کیفیت زندگی را تبیین می کنند. بحث و نتیجه گیری: یافته ها حاکی از آن است که عواملی مانند هدفمندبودن در زندگی، اعتقاد به خدا و خوش بینی به عنوان اجزای تشکیل دهنده نگرش معنوی و امیدواری، سبب ارتقای کیفیت زندگی در نوجوانان مبتلا به بیماری های مزمن می گردد. please cite this article as: heidari sangelaji m, rassouli m, shirinabadi farahani a, shakeri n, ilkhani m. correlation between spiritual attitude and hope with quality of life in adolescents with chronic disease. j med ethics 2015; 9(34): 143-163.